فساد روي پرده سينماي ماست / سينماي اخلاقي کجاست؟
چند روزي است که در محافل هنري کشور بحث وجود فساد در سينما اوج گرفته است. هر کدام از هنرمندان نيز از جنبه هاي مختلفي در خصوص اين فساد ابراز عقيده و نظر کرده اند. عده اي سينماي ايران را سينمايي پاک خوانده اندو عده اي ديگر نيز فساد را يک غده چرکين در پشت پرده سينما مي دانند که اکنون سر باز کرده است و گريبان برخي را گرفته است. همه چيز از يادداشت شخصي پرستو صالحي در صفحه فيس بوک او شروع شد و بعد از آن نيز موج گسترده اي در ميان هنرمندان در خصوص مسئله فساد در سينما آغاز شد.
با اين حال نگارنده بر اين است که دامن زدن به چنين مسائلي نمي تواند دردي از سينماي ايران حل کند. همانگونه که در سينما شايد افرادي خطاکار حضور داشته باشند در ساير اقشار و اصناف نيز همين مسئله وجود دارد و نمي توان انکار کرد. شايد سينما گران به دليل آنکه زندگي شخصي آنها زير ذره بين افكارعمومي قرار گرفته است بيش از ديگران در اين موضوعات مورد اتهام قرار مي گيرند. از سوي ديگر مطمئنا هيچ کس مسئله تجسس در زندگي خصوصي افراد را تأييد نمي کند و دين مبين اسلام نيز اين چنين حقي را براي مردم قائل نيست. چه بسا که اين تجسس هاي بيجا منجر به رفتن آبروي افراد شود و چه گناهي از اين بزرگتر؟
